నైతిక విలువలతో కూడిన లైంగిక విద్య అవసరం.

లైంగిక విద్య గురించి తాడేపల్లి వారు రాసిన టపా చదివాను. చాలా చక్కగా పాజిటివ్ గా రాసారు. ఆయన అభిప్రాయాలతో సంపూర్ణంగా ఏకీభవిస్తున్నాను. భారతీయులు లైంగిక విషయాలలో గోప్యతగా ఉంటారని ఎందుకు అంటారో నాకు అర్ధం కాదు. మన సాహిత్యమంతా శృంగార మయమే కదా. శ్రీ కృష్ణుని భక్తి శృంగారం గురించి తెలియని వారుండరు. శ్రీనాధుని శృంగార నైషధం గానివ్వండి, అన్నమయ్య కీర్తనల్లో వర్ణించి సరస శృంగార కీర్తనలు కానివ్వండి, దేవాలయాల్లో కనిపించే బొమ్మలు కానివ్వండి. ఇవన్నీ స్త్రీ పురుష సృష్టి కార్యాన్ని చక్కగా వర్ణిస్తాయి. అయితే మధ్య యుగాల్లో వచ్చిన సామాజిక మార్పుల వల్ల కానివ్వండి, లేదా, బ్రిటిష్ వాళ్ళ కాలంలో ఏర్పడ్డ విక్టోరియన్ ఆలోచనా ధోరణి వల్ల కానివ్వండి, మన దేశంలో లైంగికత అనేది బూతుకి ప్రత్యామ్నాయంగా స్తిరపడిపోయింది. నిజానికి శృంగారం వేరు, బూతు వేరు, భార్యా, భర్తల మధ్య ఉండేది శృంగారమయితే, పబ్లిక్‌గా నలుగురిలోను వెకిలిగా మాట్లాడేది బూతు అనవచ్చు.


ఇక లైంగిక విద్య విషయానికి వస్తే, లైంగిక విద్యని పాఠశాల స్తాయిలో నేర్పవలసిన అవసరంలేదని నా ఉద్దేశ్యం. ఇంటర్ స్తాయి నుండి నేర్పించవచ్చు. అది కూడా సురక్షితమయిన లైంగిక విద్య గురించి చెపుతూనే, నైతికతని కూడా బోధించాలి. మన సాహిత్యంలో వున్న ఎన్నో ఉదాహరణలను, కధలను విద్యార్ధులకి బోధించి, పర స్త్రీ పట్ల పురుషులు ప్రవర్తించవలసిన తీరు, పర పురుషుడి పట్ల స్త్రీలు ప్రవర్తించవలసిన తీరు గురించి కూడా చెబితే, పిల్లలు ధర్మ బద్దమయిన లైంగిక జీవితానికి, విచ్చలవిడితనానికి మధ్య గల తేడా తెలుసుకుంటారు. నిజానికి వేదాల్లో మానవ జీవితానికి అతి ముఖ్యమయిన పురుషార్ధాలను గురించి చెప్పారు. అవి ధర్మ, అర్ధ, కామ, మోక్షాలు. వైదిక జీవనం ప్రకారం, మానవులు ముందుగా ఆచరించవలసింది ధర్మం. ఆ ధర్మాన్ని తప్పకుండా , మిగిలిన అర్ధాన్ని, (బ్రతకడానికి అవసరమయిన డబ్బుని,), అదే ధర్మాన్ని తప్పకుండా, వివాహమాడిన స్త్రీ ద్వారా కామన్ని (సంతానం పొండనికి మత్రమే కామం ఉద్దేశించబడింది), మోక్షాన్ని కూడా సాధించమని చెప్పారు. పాశ్చాత్య దేశాల్లో చెప్పినట్లు కేవలం స్త్రీ పురుష బాహ్య అవయవాల గురించి అసహ్య కరమయిన వర్ణనలు , అవి పనిచేసే విధానం, తప్పు చేసేటప్పుడు (అంటే ఎవరితోనయినా శృంగారం చేయండి, కాని ఫలాని జాగ్రత్తలు తీసుకోండి) అనే పిచ్చి ఆలోచనలు పిల్లల మనసులపై దుష్ప్రభావం చూపుతాయి. తప్పు చేసిన పర్వాలేదు, కాని కొన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకుంటే సరిపోతుంది అనే అలోచన సమాజాన్ని, ముఖ్యంగా భావి పౌర మనసుల్ని కలుషితం చేస్తుంది. ఇప్పటి వరకు లైంగిక విద్యని వ్యతిరేకించే వాళ్ళు ముఖ్యంగా చెప్పే విషయం ఇదే. దాని కన్నా, నైతికత, సమాజంపట్ల బాధ్యతగా వ్యవహరించడం, పర స్త్రీ లేదా, పురుషుల పట్ల మర్యాదగా వ్యవహరించడం వంటి వాటికి కూడా లైంగిక విద్యలో స్తానం కల్పించడం వంటివి చేస్తే, అది ఆరోగ్యకరమయిన సమాజానికి దోహదం చేస్తుంది. ప్రజల్లో లైంగికత పట్ల వుండే వ్యతిరేకత కూడా పోతుంది.

తెలుగు భాషకి ప్రాచీన హోదా కల్పించాలి

తెలుగు భాషకి ప్రాచీన హోదా కల్పించాలని కోరుతూ, తాడేపల్లిగూడెంలో తెలుగు సాహితీ సమాఖ్య ఆధ్వర్యంలో ర్యాలీ నిర్వహించి, తహశిల్దారుకి ఒక వినతి పత్రం సమర్పించాము. ఆ సంఘటన యొక్క వివరాలు "సాక్షి" పేపర్లో ప్రచురించినప్పటిదీ క్లిప్పింగ్. ఈ ఫోటోలో ఎడమవైపు మొదట వున్నది నేను. సమాఖ్యలో గత పది సంవత్సరాలుగా సభ్యునిగా వున్నాను. మిగతా సాహితీ మితృలతో కలిసి తెలుగు భాషకు ప్రాచీన హోదా కల్పించాలని కోరుతూ, పట్టణంలో ఒక ర్యాలీ నిర్వహించాము. అనంతరం తెలుగు భాష యొక్క ఔన్నత్యాన్ని గురించి, దాన్ని ప్రాచీన భాషగా గుర్తించదానికి గల అర్హత గురించి సమావేశంలో చర్చించడం జరిగింది.

ఆడవారి మాటలకి అర్ధాలే వేరులే (ఆఖరి భాగం)

"పెళ్ళికి ముందు ఆడపిల్ల తన భవిష్యత్తు ఎలా ఉంటుందో, తనకు ఎలాంటి భర్త లభిస్తాడో అని అలోచిస్తుందట. కాని పెళ్ళయిన తరువాత మగాడు ఇకపై తన భవిష్యత్తు ఎలా ఉండబోతుందో అని భయపడతాడట." ఎక్కడో చదివిన ఒక తెలుగు సామెత.

సాధారణంగా పెళ్ళయిన తరువాత భార్య, భర్తలు ఎంత అన్యోన్యంగా  మెలగినప్పటికీ, ఒకరినొకరు ఎంత అర్ధం చేసుకున్నామని అనుకున్నప్పటికీ, మనసులో మాత్రం ఏదోమూల సంఘర్షణ జరుగుతూనే ఉంటుంది. భర్త తన మాటే వినాలని భార్య, భార్య తను చెప్పినట్టల్లా చెయ్యాలని భర్త ఇలా ఎవరికి వారు తెలియకుండానే ఆధిపత్య పోరు మొదలవుతుంది. అది హద్దుల్లో ఉంటే పర్వాలేదు. అదుపు తప్పిందా... ఇక ఆ సంసారం వీధిన పడ్డట్టే. సాధారణంగా పెళ్ళయిన కొత్తలోనే ఇటువంటి పోరాటాలు మొదలవుతూ ఉంటాయి. ఇందులో సహజంగా, అంటే నూటికి తొంభై తొమ్మిది శాతం ఆడవాళ్ళదే పై చేయిగా ఉంటుంది. అదెలాగో చూద్దాము. భార్య తన మాట వినని భర్తపై యుద్ధం ప్రకటిస్తుంది. ముందుగా అలకలు, నిరాహార దీక్షలు మొదలవుతాయి. అంటే భర్త ఇంటికి వచ్చేసరికి ముసుగుతన్ని పడుకోవడం, భర్తకి తెలిసేలా నిరాహార దీక్ష చేయడం వంటిది. (భోజనం ఒక్కటే మానేస్తారు లెండి. మిగతా చిరుతిళ్ళు మామూలే). కానీ పాపం నిజం తెలియని ఆ భర్త నిజంగానే తన భార్య భోజనం చేయ్యలేదేమోనని ఖంగారు పడిపోతాడు. నెమ్మదిగా భార్య దగ్గరికి చేరి ముసుగుతీసి బ్రతిమలాడడం మొదలు పెడతాడు. కారణం తెలియదు. ఎందుకు కోపగించింది. పోనీ ఏమి చేస్తే ఆ కోపం  పోతుందో అంతకన్నా తెలీదు. ముందుగా గెడ్డం పట్టుకుంటాడు. అలా కొంచెం సేపు బ్రతిమలాడాక, తప్పని సరి పరిస్తితుల్లో కాళ్ళు కూడా పట్టుకున్నాక, అప్పుడు నెమ్మదిగా నోరు పెగులుతుంది. "మరీ,... ఏమండీ.... మరేమీ లేదండి.... మొన్న మనమిద్దరం సినిమాకి వెళ్ళినప్పుడు, నేను టికెట్ తీసుకోవడానికి లేడీస్ క్యూలో నుంచున్నాను కదండి. మీరు బయట నుంచున్నారు. అప్పుడే అటువైపు వచ్చిన ఒక అందమయిన అమ్మాయి మీ వైపే చూస్తూ నవ్వింది కదండి. ఆ అమ్మాయి ఎవరండి" అని అడుగుతుంది. హమ్మయ్య, కారణం అర్ధం అయిపోయింది అని ఒక నిట్టూర్పు విడిచి, ఆ అమ్మాయి మన పెళ్ళి కాకముందు మన ఇంటి పక్కనే ఉండేవాళ్ళే. కొంచెం పరిచయం ఉంది. అందుకే నవ్వింది" అని చెపుతాడు ఆ అమాయకపు భర్త. "మరి ఆ అమ్మాయి గురించి మన పెళ్ళయినతరువాత ఇన్నాళ్ళల్లో నాకెప్పుడూ చెప్పలేదేమండి" అని అడుగుతుంది భార్య. ఇంకేమీ చెయ్యలేక, అదికాదే, ఎప్పుడూ గుర్తుకురాలేదు. ఇంకెప్పుడు ఏ అమ్మాయినీ చూసి నవ్వనులే" అని వాగ్దానం చేసేస్తాడు సదరు భర్త గారు. ఇంకేముంది కధ సుఖాంతం. భార్యకి కావలసింది భర్త నుంచి ఆ వాగ్దానం మాత్రమే. తనని తప్ప మరెవరి వంకా తన భర్త చూడకూడదనే అందమయిన స్వార్ధం. రంభ, ఊర్వశి ఎదురుగా నిలబడ్డాగాని తన భర్త వారెవరి వంకా కన్నెత్తి కూడా చూడకూడదు. తనని మాత్రమే పొగడాలి. ఇలా ఉంటాయి భార్యల ఆలోచనలు.

మరో రకం భర్తలూ ఉంటారు. వీళ్ళకి కొంచెం బుర్ర తక్కువ. భార్య మీద ఆధిపత్యం చెలాయించేసి తామేదో పెద్ద హీరోల్లా పోజు కొట్టాలని ఆలోచన. కాని వాళ్ళ తెలివి తక్కువతనం ఎలా బయట పడుతుందో చూద్దాం. పైన చెప్పినవన్నీ చెయ్యకుండా కోపగించిన భార్య మీద యుద్దం ప్రకటించేస్తారు. వెంటనే ఆ భార్య "మీరు కాదంటే నేను మా పుట్టింటికి వెళ్ళిపోతాను" అని బెదిరిస్తుంది. భర్త ఎంతయినా మగాడు కదా, అహం దెబ్బతింటుంది. "నీ ఇష్టం, పోతే పో, నేను ఇంకో దాన్ని తెచ్చుకుంటాను" అని నోరు జారతాడు. ఇక చూస్కోండి. ఆవిడ రుద్ర కాళి అవతారం ఎత్తుతుంది. ఆడాళ్ళకుండే ఆఖరి అస్త్రం ప్రయోగిస్తుంది. అదే ఆత్మహత్యయత్నం. "ఇక నా వల్ల కాదండి. నేను చచ్చిపోతాను. ఏ నుయ్యో, గొయ్యో చూసుకుంటాను" అంటుంది. వెంటనే వంటింట్లోకి వెళ్ళి డబ్బాలన్ని వెతుకుంది. భర్తకి ఆ చప్పుళ్ళన్ని వినిపిస్తూంటాయి. కాసేపటికి మనోడి బుర్రలో లైట్ వెలుగుతుంది. కొంపదీసి ఇది నిజంగా అన్నంత పనీ చెయ్యడం లేదు కదా అని. వెంటనే పరిగెత్తుకుని వెళ్ళి కాళ్ళు పట్టేసుకుంటాడు. ఇంకెప్పుడు ఇలా చెయ్యకే, నువ్వు చెప్పినట్టాల్లా వింటాను. నువ్వెలా ఉండమటే ఉంటాను. ఏమి చెయ్యాలో చెప్పు. జీవితంలో ఏ అమ్మాయి వంకా చూడను. ఆఫీసు నుండి పెందలాడే ఇంటికి వచ్చేస్తాను. మా అమ్మా, నాన్నల నుండి విడిపోయి మనం వేరు కాపురం పెడదాము. పక్కింటి పుల్లమ్మ కొన్న చీరలాంటిదే నీక్కూడా కొనిపెడతాను. ఇలా..... ఇలా.... ఇంకా చాలా ఉంటాయి. ఈ నిబంధనలన్నింటికీ సదరు భర్త గారు ఒప్పుకున్నాకా, అప్పుడు ఆ భార్య గారు ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం విరమించి, మొగుడ్ని క్షమించేస్తుంది. మళ్ళి ఎప్పుడయినా ఇలాంటి సంఘటనలు జరుగుతాయని భయపడిపోయి, ఆ భర్త తగు జాగ్రత్తలో ఉంటూ, తన భార్యకి కోపం రాకుండా చూసుకుంటూ, ఆదర్శ భర్తగా పేరు సంపాదించుకుంటాడు. అదన్న మాట సంగతి.

అయ్యబాబోయ్, ఇప్పటికే మీతో చాలా రహస్యాలు చెప్పేసాను. ఇప్పటికే చాలా లేట్ అయిపోయింది. మళ్ళీ కంప్యూటర్ ముందు కూర్చున్నానని మా ఆవిడకి తెలిస్తే,..... అమ్మో, ఇంకేమన్నా ఉందా.... ఉంటామరీ....